Panelgesprek met praktijkwerkers van Kind en Gezin, Jeugdhulp en partners (zoals CAW, VK, Pag-asa) in Brussel.
In het Brussels Gewest zien praktijkwerkers dagelijks dat de universele basisrechten niet voor elk kind en zijn gezin gegarandeerd zijn. Provisie-, protectie- en participatierechten van kinderen, jongeren en hun gezinnen, die een elementaire voorwaarde vormen voor een menswaardig leven, zijn niet voor alle gezinnen gegarandeerd.
Het ontbreken van pistes bij verontrustende situaties (kindermishandeling, seksuele uitbuiting, intrafamiliaal geweld …) bij gezinnen en alleenstaande ouders en jongeren die geen of onduidelijke verblijfsrechten hebben en dus geen of een zeer beperkte toegang tot (sociale) grondrechten, is onderwerp van deze werktafel.
Praktijkwerkers in Brussel illustreren hoe de mensonwaardige omstandigheden de ontwikkeling van kinderen en jongeren in het gedrang brengen, en het opnemen van een opvoedkundige rol niet evident is. Ze kaarten de obstakels en het gebrek aan oplossingen aan en vertellen vervolgens hoe ze samen op zoek zijn naar concrete oplossingen. Dit vraagt creativiteit, durf om buiten de paden te treden en open te staan voor inspiratie uit onverwachte hoek.
Enkele quotes uit het panelgesprek:
Je kan niet praten over goed ouderschap als ouders in heel precaire omstandigheden leven.
Als we als professionals de hele tijd Nederlands zouden spreken, zouden wij onze cliënten niet goed helpen. Het is belangrijk dat mee te geven bij de aanwerving van nieuwe medewerkers.
In de Brusselse context is het moeilijk om zicht te krijgen op: ‘wie is wie, wie doet wat’? Het personeelsverloop is groot dus netwerken is niet eenvoudig.
Pistes voor de toekomst: